Sen ve Ankara
Nedense,
Seni tanıdım tanıyalı. Bende Ankara, bir tren garı. Bozkır ayazında sevda rüzgârı. Ancak, gülüşün alır başımdaki efkârı. Bu diyar sevda diyarı. Eğer, sen yoksan raylara küser tren. Medet beklerim hayallerden. Ankara garında dökülürüm ellerinden. İncecik ellerindir, Bu bozkır şehrini bana sevdiren. Tren düdüğünün hüznü, Vedamızı katmerlerken. Erken başlar ayrılığımız, yaş süzülür gözlerinden. Hüzne sefer eylerim ben. Sanırım sana binaen, Bende Ankara, bir tren garı. Bozkır ayazında titreyen, Hüzün heykeli veda diyarı. Üşütür ayrılığımız ağaçları, kuşları. Seni tanıdım tanıyalı, Bu diyar sevda diyarı. Ankara,15.06.2009 |