UMUT ESKİSİ!...
<<Bilirsin hiç sevmem karanlıkları
Kayıpları hatırlatır ve bir de ayrılıkları>> Yüreğimin bir yanı gece zaten Gecenin karanlığında üşüyor ellerim Isıt avuçlarımı Çocukken annemin ısıttığı gibi Isıt ki üşümesin bu beden Bir parçada çocukluğumdan ver Sorma neden? Perdemi aralar beklerim gelişini Gece güne düşmeden gel sevgili!.... <<Mevsimin ne önemi var? Sen olunca kış bahar>> Yazları tükettim çocukluğumda Şimdi bana kalan bir zemheri bir sonbahar Zemheri çığları sonbahar kasveti boğuyor yokluğunda Yağmurlarla ağladım hep Belki de benim gibi dertliydi gökyüzü Ama hep bir şimşek söyledi son sözü Baharları özledim,belki de doğmasını güneşin Gönüle don vurmadan gel sevgilim!... <<Hayal kurmayı çok severdim gençliğimde Bilmedim hep hayal olarak kalacak Yalnızlık beni seçtiğinde>> Bir evim ve illaki çatı katı olsun istedim Eskiyen eşyaları koyacak Arada bir çıkıp geçmişi anacaktım Dar gelen elbiselerimi bulacak İlk günkü hevesle yeniden saracaktım Oyuncaklarımı görecek kâh ağlayıp kâh gülecektim Ta ki yalnızlık bana yâr olana kadar Şimdi çatı katındayım elimde umut eskisi Umutları askıya asmadan gel sevgili!... ZEHRA BARDAKCI 14/06/2009 |
eskiye özlem duydukça
yarınlardan endişeleniyor muyuz sankine?
bari umutlarımızı taze tutalım hep...öyle değil mi şairim
hüzün yine baş köşesine kurulmuş şiirin
teşekkürler şiir için
selam ve saygıyla