AYRILIK..
Bir ilk bahar meysimiydi ayrılışın..
Uçuşan çığlıklar kulak sancısıydı gidişin bir masalın bitişiydi bitti Zamansız biten ömrün savruluşuydu gitti. Yüzün kaydı gözlerimden aniden sönmüş bir yangındın yeniden alevlenen. Yüreğimin yangın yerinde külünü arayan, bitmeyen bir bekleyiştin sürekli kanayan. Vurulan bir yürekti hayatın acılarında. Bir damla gözyaşın kaldı parmak uçlarımda. HEZALE… Bir sen kaldın bana hatıra bahar akşamında Hasret kapıyı çaldı ben açmadım Yokluğunda küllerim savruldu ben ağlamadım Zamanı değil ayrılıkların ama hesapsızca gidişler ah gurbet ERHAN ÇIKAY.. Sevgili Hezal, Vurulan bir yürekti hayatın acılarından Bir damla gözyaşın kaldı parmak uçlarında Şiirinize dadanan solgun bir meneviş Yeniden dirildin aynaların külünden; D_A_Ğ_D_E_L_E_N TEŞEKÜR EDERİM ŞİİR DOSLARIMA... |
Şehirde iki çocuk el ele yürüyordu
Karınları aç, yol karanlık bir çarşı
Mavi pencereli, aşı boyalı evin önünde
Sen resimler çektiriyordun hayata karşı
Gamzende gül çiziği
Radyoda hüzzam
Vuruyordu masalların kuytusuna
Gözü yaşlı bir liman
Arkamızda manzaralar
Arkamızda zabıtalar
Yasaklar ve yıldızlar vardı
Nehrin kenarında iki çift pabuç izi
Bir de şarkılar yarım kaldı
şiire şiirle selendim..şair cüretkarlığı olsa gerek..selam saygılarımla