Aynada kendini görmek
Sevgili insan
Bir dağın yamacından, vadiyi süzerek Bir başka gün, gah sevinip, gah üzülerek Sıra servilere su yolu açarken, omuzda kazma kürek Sabahları yürüyerek gider, akşamları dönerdik, sürünerek Kimi geceleri esrarengize çalar, karamsarlığı bine bölerek Gözü kara olurduk, zift kazanlarından çıkıp, zifire bürünerek Kimi günler zula da, kimi günler açıktan, aşikare görünerek Ellerimizde gönüllere ses veren, asude eşsiz bir örnek Bütün arzum; her nerede ve nasıl olursa olsun Sendin yüreğim, sadece seni görmek Yemin olsun; hesabımda yoktu! Yoktu caymak, geri dönmek! Elbette, yaşamak kadar tabi ölmek Nasip. Aynada kendini görmek... Mehmet Sani Özel |
Bana iki şeyi hatırlattı.
Birincisi acaba yarına uyanabilir miyiz? Ve sabah yüzümüzü yıkadıktan sonra aynaya bakmak nasip olur mu?
İkinciside insanın kendini aynada görebilmesi... kendi olarak... Kendi olabilmektir işin aslı... ve sorgulayabilmektir aynanın karşısına her geçtiğinde...
Düşündürdü şiir...
Tebrik ve saygımla