İnanmadık...
Yaşlı çocuklardık ihtiyar bakan
Pencerelerdi yüzümüze Tül tül çarpan Katledilmiş kavramlardan Çılğınlıktı bize kalan Sevgi dediler o kocaman yalanlara İnanmadık Başımızı öne eydik İman edememekten Yıldık Daha henüz çocukken Gençtik gözleri sürmeli Gençlikten geçerken Anlatamıyorduk derdimizi Suskunluğumuz boğazımıza düğümlenirken Katletmeye çalıştık aşınmaları Engeller engel oldu Aşamadık Korkutulmuştu Bilinç altı Yaşayamadık özgürlüğümüzü Öcülüğünden Ve tutunmak hayata Pervazsızca göz kırptı Mücadele dedik engebelere Asamadık Ceset kokan fikirleri Sorun bizim meselemizdi Ve bu günkü yerinde zamanın Aşina oldu alışkanlık Bir fincan kahve gibi, hatırnaz Ortaklıklar kaldı düzene Paylaşırken yalnızlığımızı Yasal yaşamak Üretmek vesaire Nihayetin de,şiirlerle kıpraştı yüeğim Hayata karşı Tüketirken son hızla zamanı Hiç unutmadık Biz yaşlı çocuklardık İhtiyar gözlü Hayata hep genç bakan O yüzden hiç yaşlanmadık |
bır fınca boyu
yasal sıırlerımle eylesırım
anlamak ınmelı
uretmek vesaıre
yanlızlıgın ortasıyla kıprasırım
tuketırken son hızla cengaverlıgımı
bız yaslı cocuklardık
ıhtıyar gozlu
hayata hep GENC bakan
o yuzden daha fazla uzatmıy
TEBRİK EDERİM KALEMİNİZİ DOST