SIĞINIP ZAMANA....Kırgın İlk yaz vurgunu Hanımellerim Konmuyor üzerine Ömürsüz mevsiminde Tül kanatlı kelebeklerim Kör düğüm aklım Dökülürken geceye Mah’ı kovalayıp Dağın ardında Her yeni başlangıç senle Sessizce sohbetim Mazideki hayalinle Hangi kulak sen ki Hangi ağız sen Dokunurmu yürekleri Yüreğime Güllerin yanığı Acıtırken genzimi Unutulmuş coşkulardı İçimi burkan Yollarıma serptiğin Gülleri toplayıp Açmaya cesaretsizdi Ellerim Dar kapılar önünde Öylece kalmamda Ondan Düş yorgunu Gözlerim Kapanmıyor artık Yakamda ilikli Kıyamadığım En son umudum Ölüm kadar kara çürüyor Düştü düşecek toprağa Biliyormusun Bağladım onu Düşmesin diye Rüzgara yalvardım Esme diye Derken Sığınıyorum Acımasız zamana yeni başlangıçlar senle eskileri de gülümsedin... gülümsedim... delikızım aslında darmadağındı kelimelerim |
Gözlerim
Kapanmıyor artık
Ufukta yeni bir umut doğmuş güzelinden, niye kapansın ki!..
Eski anıları eleyip döken ve umuda koşan dizeler çok güzeldi...
Beğenerek okudum. Yürekten tebrik eder, sevgiler, saygılar sunarım.