GÖZLERİMDEN BAKIŞLARIN DÖKÜLÜYOR-2I. Gözlerimden bakışların dökülüyor Uzaklaşıyorsun Hiç sevmediğim bir an bu Dur diyemiyorum sana Git gide ufalıyorsun Bakışlarım mıh gibi sırtında Hissetmiyorsun Oysa bilmen gerekirdi Dönüp gitmeyeceğimi Anlamıyorsun Umutlarım filiz vermiyor artık Katlettiğim sürgünlerden beri Ellerimdeki kanı, yüreğimdeki lekeyi Yalnızlığımı, yıkılmışlığımı Bilmiyorsun Sana nasıl alıştığımı Sormuyorsun II. Gözlerimden bakışların dökülüyor Uzaklaşıyorsun, Git… Durma. Alışamadığın hayatı yaşama Bir çizik at üstüne Yahut yırt gitsin, yok say Arama Nasılsa istemiyorsun Bitti diyorsun Ben yeterim bana III. Hep ellerimdeki kanı gördün sen Yüreğim de kanıyordu oysa Gidişinden kalan boşluğu doldurmak için Sızıyorum halâ bıraktığın çatlaklardan Umursamıyorsun Şimdi uzaklara diktim gözlerimi gölgen karışıyor gölgelere Seçilemiyorsun Gözlerimden bakışların dökülüyor Uzaklaşıyorsun Uzaklaşıyorsun Nihayet kayboluyorsun. Anlamsız bir beklenti bu Akşam kızıllığı çöküyor sokaklara İzin kalmadı, Sesin duyulmaz oldu Son defa bakıyorum ardından Görünmüyorsun Yoksun. Üzgünüm, Artık ağlayamıyorum bile. Son iki damla gidişinle düştü yere. Ve onlar da kurudu artık Ben sustum, bakışların döküldü Gözlerim bomboş bundan sonra. Ve sen Bittin, Yitip gittin karanlıklarda. Hüseyin Akovalı |
ve yalnızlık tohumunu serpiştirdin avuçlarıma
ve seni koklarken çiçekler açtı göğsümde
ve sana dolanan belim avuçlarında
ve yine ve yine çığlıklar duvarlarımda