O L D U M ...Sevgiler büyüttüm gönül bahçemde Çiğdem oldum, nergis oldum, gül oldum. Ümitler bağladım yürek bohçamda Hasret kıvılcımı yaktı kül oldum. Varlığı ruhuma yegâne eşti Gizlenen hayaldi, arzuydu, düştü. Anladım tükenen bir ömür boştu Damlalara muhtaç ıssız çöl oldum Ülfetiyle beni hayran bıraktı Aslı’dan Şirin’den bin beter yaktı. Tayfun gibi esti, sel gibi aktı Bazen sahra oldum, bazen göl oldum. Bitmeyecek sandım karakışlarım İki yanağımda süsüm yaşlarım. Sonu geldi derken tekrar başlarım Kendini unutan garip hâl oldum. Maddeden manaya sürülmüş iken Her mevsimde sırrı görülmüş iken Kökleri derinde örülmüş iken Gövdeyi arayan güçsüz dal oldum. Gülşen’im, “deryalar az gelir” der dim, Öyle tarifsizdi hicranım, derdim. Sonsuzlukta gerçek aşkıma erdim Sıdk ile bağlanan sadık kul oldum.. Miyaser GÜLŞEN |
Her mevsimde sırrı görülmüş iken
Kökleri derinde örülmüş iken
Gövdeyi arayan güçsüz dal oldum....
Yğrek ışgıt ılgıt akmış dizeler sevgili hocam kelemin daim olsun