Belki suan cok kucugum,
Belkide daldaki tomurcuk bir gulum.
Belki zamanla acicam,
Belkide acamadan solucam.


Suanda oyle bir yastayim,
Ben sarkilari degil,
Sarkilar beni dinliyor.
Zaman oylesine gocup gidiyor.
Ve bense sadece izliyorum ardindan apansiz gidislerini.


Belki su yasimda herseyi bildigimi saniyorum.
Zaman geçtikce bakip guluyorum arkama.
Ama biliyorumki bugunumede gulucem az ileriye gidince.
Belki hersey saçma gelicek bana.
Ama yinede dicemki ben tomruklugumu yasadim doya doya.



Bak !bak ! tren geciyor..

Niye beni almadiki
Neden beklemediki
Oturup agliyorum ’ya ben nolucam’ diye diye
Bir saat sonra yine geciyor
Bu kez benide goturuyor trenci amca
Ve artik tecrubem var.
Biliyorumki biri giderse digeri geliyor.


Mola veriyoruz ..

Canim dondurma istiyor.
Az ileride kuçuk bir kiz dondurma yiyor
Anneside basini oksuyor.
Niye benim dondurmam yok..
Niye benim annem yok..
Niye kimse basimi oksamiyor..
Diye diye agliyorum.
Bir amca bana dondurma aliyor
Kesiyorum aglamayi.
Ama ikinci derdime care olamiyor.
Cunku insan annenin yerine hic biseyi koyamiyor.


Ve bundada tecrube kazaniyorum
Ogreniyorumki anne tektir,
Anne emektir,
Anne tek kelimeyle her/sey demektir..

iRene


03:16
07 Haziran 09