ZEYNEP'İMBoynu bükük ağlar gezer Zeynep’im Umarsız duruşlar yaralar beni Kendini çalmaya taş arar durur Sevgi bitmiş, nefret dolmuş gözleri Gücü yetse göğü yıkar Zeynep’im Ayrılmış anadan çaresiz kalmış Umutları yanmış, yitmiş, tıkanmış Yıkılmış dünyası altında kalmış Tutunacak bir el arar Zeynep’im Koyundan kuzudan misal verilir Ancak ayrılığı bilenler bilir Çocuk yaşta başka kime güvenir Ürkek -ürkek gezer durur Zeynep’im Koyun değil acı-acı melesin Taş değil ki ayrılığı bilmesin Kara gözlüm artık kimi neylesin Süyüm-süyüm gözlerinden yaş döker Şimşek olur gökten iner Zeynep’im Mehmet Türkan |