Ezan sesleri karşılıyor sabahı yine...
Kimileri için güneş ne kadar da temiz bir sabaha doğuyor,(kimileri içinse..)

Çok muydu hayattan beklediklerimiz ?Ya da bu kadar mı acizliği kabul etmekti ki bu, ya da bunun dahi farkında olamamaktı.Kimilerimiz için belki dünya çok daha acımasız ama bu bize nereye kadar özgür olabilme hakkını tanır? İki dakikalık zevklerimiz için nelerden vazgeçeriz? Gurur haysiyet ne kadar incinir? Vicdani sızı ne derece duyulur içinde bir yerlerde? Bu kadar cümle bile çok fazla aslında bu cümleleri yazdıran kimselere!

GEce örttü üstümüzü önce ,
Sarıp sarmaladık yaralarımızı yine ve herzamankinden;
Bugünkü çiziklerimize de gülümsemeye çalıştık yine, büyüdük diye.

Alkolün tatlı uyuşukluğu,
O tatla ağızda mayhoşluk bırakan muhabbet bi de
Ya sonra, sonrası..

2saat sonra doğacak güneşe merhaba hazırlığı,
2duvar ötede orgazm iniltileri.

-Af buyurun!
Belki bu kadar basit değil edepsizliğim
ama siz yine de buyurun,
Edep kayıp da şimdilerde,
peki kimdi ayıp?

Yaşayamadıklarına küfretmekten bahsetmiyorsun herhalde,
Ya da yapıp pişman olduklarından.
Ayıp mı?
Ona lügatında hiç yer vermemiş,
Hayatını iki bacağı arasına sığdıranlara soralım bence.

Küfredemediklerine üzülenlere kızmayalım ayrıca;
Gerçi küfretmek pahada ağır gelir oldu şimdilerde.

-Önce bacım sonra ihtiyacım sözü
ne de anlamlı kıldı hayatımızı değil mi?
Katılmayanlar?
-..
-Kabul edilmiştir:)

Artık yok ayıp;
Topraklarında yürüyemediğimiz,
Havasını soluyamadığımız yerlerde geziyor olsa gerek.
Eeee ne de olsa yıllardır kayıp aranıyor,
Bu gece sondu artık aranmıyor bile..

Böylesi cümleler anlatabildi mi birşeyleri bilinmez ama
Ne de olsa (..k)tan bir dünyada yaşıyoruz,
Bunu da görmezden geliniz..