ZİHİN ODAM
Kalbimdekileri dökemiyorum kâğıda
Artık kalem olup yazamıyorum aklımdakileri bir anda Rahatsız eden bir boşluk var bedenimde ruhumda Boş ama çok boş bir anlamsızlık var zihin odamda Ellerimi açıyorum zaman zaman rabbime Yalvarıyorum eksik parçam nedir söyle diye Ağlıyorum her şeye sebebini bile bilmeden Zaman akıp gidiyor ve ben tükeniyorum Neden neden diyorum kendime Usandım diyorum kendimden Rabbime yalvarıyorum bir yol göster diye içimden Sokak aralarındaki başıboş banklar gibi hissediyorum Usulca bir gelip otursun ve beni sarsın istiyorum Canımda var cananımda evimde var yuvamda ama Umarsızca aradığım bu boşluk ne o zaman zihnimde ve ruhumda. |