Güldürmedi
Güldürmedi ağlatı büktü boynumu
kader üstüme oynadı bütün oyununu Zalim bir analık gibi hep onu sevdi Bana birgün olsun açmadı koynunu Ben ah dedikce o derdi yükledi Her gün bir yenisini ekledi Dalında kopmuş bir yaprak gibi Ruzgarıyla alıp beni sürükledi Onu sorarsan kayıp yitirdim izini Nasip bile olmadi görmek yüzünü Oda tutmadı tabi verdigi sözünü Boş ver be arkadaş tüketme özümü Ogun bugündür ben hep böyleyim Mecnun misali sanki çöldeyim Tamı tamına yirmibeş yil oldu Söyle şimdi ben daha sana ne diyeyim Aslinda Onun suçu yok be arkadaş Kader layik gördü bana bunu Boş ver derdimle üzmeyim seni Haydı kaldır kadehini kapansın konu NİHAT DEMİR |
FAZLA SÖZE NE HACET...