ÖLÜM ŞİİRİ
Altın tacını gümüş saçlarına taktı
Aynaya baktı gözleri kış geceleriydi Duyurdu çığlığını dört cihana Şairlerin şairini çağırdı sofrasına Fırtına gibi bardaklara boşaldı şarap Şarap gül bahçesi dudakları Şarap çöl ateşleri bedenleri gezdi Gümüş saçlı Gece gözlü sultan Perişan etti şairi aşktan Şair tutuştu Şair can çekişti Tanrı sezdi Büyük günah affedilemezdi O gün bu gündür Adı şair olan çocukların alnına Kara bir leke çizildi Uslu bir melek Cehennemin penceresinden görmüş Azapta yüz bin şair Gözleri kan çanağı Aşk ateşinde ölüm şiiri söylüyormuş Lasainte, 1999 |
yandık cayır cayır anlaşılan.
tebrikler.
yakmayalım şairleri.
yakılanlar hala içimizde zaten.