BENİM ADIM AŞKİnkar edersem İçimde büyüttüğüm başkente haksızlık olur değil mi En az dipsiz bir kuyu kadar Derinlikler gizlediğim yalan değil Sanki bir tam küreyi Orta yerinden ikiye bölmüş de İçi şiir dolu Dolu dolu bir çanak oluversin istemiş Şiirin kendisine duyduğum karşılıksız aşk yalan değil İmajiner sözcüklere, Üstgerçek dokunuşlara, Alnının orta yerinde lir çalan cümlelere... O yüzden midir ki sana her baktığımda Bir kat daha artıyor yalnızlığım Şiire duyduğum platonik hayranlığım… Bir dize dökülüverir bilinçötesi çıkışsız bir yoldan Ben düşten bir kostüm giyinirim Senin gözlerinde Cemal Sürey(y)a, Asaf ya da Elouar’ı işitirim Şiirin ne söylediği de önemini kaybediverir o anlarda İçimdeki boşluktan sızan bir ayrıntı Gözlerimi kör eder Ben imaj eder, şiiri baştan sona dekore ederim Kendime has dilötesi düzensizliğimde Bu hakka sahibim… Ağır bir imaj işçisiyim. Haklısın, biraz humanistik Biraz mistik bir düş almalıyım Arınmalıyım bu nihilistik ayıbımdan Egosantrik kayıbımdan Böylesi aylak gecelerde Perdesini açık bırakıyorum uykumun Ayak seslerini duymayayım diye Rüyama öykünürken sen Ürkmeyeyim diye Böylesi sarhoş gecelerde Lir seslerini duyuyorum da Dilim sırrına eriyor, Uykularım Türkçe’ye yağıyor Sen boynuma eşsiz taşlarla süslediğin Şiirden bir kolye takarken Ölümsüzlük reçetemi oyuncak bir kutuya gizliyorum Varoluşumdan öte, İsmimden, Cismimden, Bir düşsel çiçek oluveriyorum Senin şiirden ördüğün tarlada Mayınlar her patladığında Gökten iron yağmurları yağsa da, Kalabalık acılar kaskatı kalsa da, Mayam sevgiden yaratılmış bir kere Hissetmiyorum lasainte |
kutlarım kalemi.