“Kısa, çok kısa, andan bile, ne yapılırdı ki”

Gözlere doldurdu her renkten bir parça
Aynı ışık; ama hep farklı
Bir adım melek, bir adım iblis, bir adım ve kendi
Elleri gözlerinde kansız ama acılı
Sokağa düştü günahın çuvalı
Ve ölümün bıçağına dayadı başını

“Kısa, çok kısa, andan bile, ne yapılırdı ki”

Ruhun dayandığı duvar
Sarmaşıklaydı koyun koyuna
Önce kahkaha sonra zevkin çığlığı
O insandı
Yok, olmaz o hayvandı
Yok, yok değil o olmaması gereken bir hiç
Ölüm, meleğin koynunda yaşandı

“Kısa, çok kısa, andan bile, ne yapılırdı ki”

Mayasını koydu zehrin, geceye
Sokağıma yaslandı eller, sırtlar çöktü
Dürdü kendini fırtınada, astı gözleri
Ve şeytanın selamı yaslandı
Ruhları saran Ebrehe
Vahşeti çizdi her insanın düşüne

“Kısa, çok kısa, andan bile, ne yapılırdı ki”

Çöplüğe düşen ceset artık rüya görebilir mi ki
Artık ölümü bu bedene tekrar yaşatabilir mi?
Sen, cani, ölümü yaşarken
Hangi dua o anı durdurabilir

" Unutma, Azrail’in bıçağı seninkinden keskindir…"