Ak pak, pamuk olmuş saçlarıyla Şu köşede bir adam gördüm Yaş altmışı geçmiş Yetmişe merdiven dayamış İki gözü, iki çeşme ağlıyor Ağlıyor o adam. Yanaştım yanına Yanı başına... Dudaklarından “Ya Rabbi, Önü de sen, ardı da sensin, Alan da sen, veren de sensin, Senin sevginle dolu iken bu gönül İçinde başka sevgiye, Nasıl yer versin! ? “ Sözlerini döküyor, Durup durup Ayni şeyleri tekrar ediyordu. Dinleyen insanları Bir düşünce alıyordu. Doğruydu sözleri adamın.. Bir sevgi girmişse bir gönüle, Kaplamışsa o gönülü, İkinci bir sevgi, Nasıl girebilirdi oraya? Mecnunların sevgisi, Ferhatların sevgisi, Keremlerin sevgisi, Değildi bu sevgi.. Yaratan’ın, Hak’ın, Allah’ın sevgisiydi. Onun dolduğu gönüle, Başka sevgi giremezdi.. Giriyorsa eğer, O zaten, Hak sevgisi değildi.
Her şeyi sevdirmişti insana Allah Kendi sevgisini, İradesine bırakmıştı. İnsan düşünecek, Bulacak, Sevecekti sonunda... Çünkü, dönüşü de oraydı, Başlangıçta o.. Sonda da o vardı. Aslında, onu bulmak Ne kolaydı..!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ONU BULMAK... (Şiirlerim) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ONU BULMAK... (Şiirlerim) şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Hak’ın,
Allah’ın sevgisiydi.
Onun dolduğu gönüle,
Başka sevgi giremezdi..
Giriyorsa eğer,
O zaten, Hak sevgisi değildi.
İlahi sevginizi kutluyorum.