YÜREK KIYIM ARİFESİNDEDüstursuz günceden doğma Kütüğe kazılı ismin silinmiş Gönül bekası avuntusuz gecelere hibe Geceler ki karanlıkları doğurur Suya atılan taş gibi Dalga dalga yürek kıyım arifesinde Hükümsüz sözler hükmünü övse de Boynuma geçirdiğin ilmekle Kaç sözün bir yaşam eder söyle Kimsesiz avuntu kundağında korkularım duvar Sırra kadem basmış beyaz yarınlar Karanlığında dünleri de kucaklar Çağlayanlar koptu yürekten İhanet vurgunluğunda Ulaştı son durağına Dört koldan beslenen hüzün ummanında sevda Vurulan setler göçüğü altında umutlar Yatağına sığmaz hangi suyun yönü değişir söyle Ne sorgulu gecede Ne beklentili sürüncemede Nasıl gölge aşinaysa sahibine Aşkta öyleydi işte Ruhların eşleştiği sanrısı vurunca yüzümüze Gelin olmuş bak elem Teli dolanmış yalanın diline Ayrılığın içinde gizdi vuslat Yakın olunan kadar uzaktık aşka Yaşanmış sahne repliği gibi Varlığıyla yokluğu farksız Sırattan geçen günahkâr sancısı Köklendikçe yüreklerde Açar ihtişamıyla yediverenler siyah renkte Kimsesiz kimse kimliğine soğuk damga vurulur Hiçbir lehçeye uymayan bir dille Tılsımında öz can verir Sensizce Kimsesizce… Şükran AY 20.05.2009 |