AĞLAMA GÖZLERİM
Su yangın,ateş buz,çöl kutup,
Dayanmıyor kahrolası bu yürek. Kolay mı sanıyorsun hüzünlerde, Senden kopmak,ayrılmak. Buldum sanırken samanyolunda, Yön veren Çoban Yıldızı’mı. Kalan yaşamımı da kaybettim, Pusulasız,dümensiz,bir okyanusta gemiyim. Çok yıllar geçti,mutsuz,umutsuz, Sanki uzunları hep kısa yaşadım. Nereden mi anladım,çünkü yorgunum, Kalan kısada farkettim ki sen/ sen uzundun. Sular yandı,çöller ıslandı, İnan ki bu yürek, yine sana doymadı. Devlerin aşkı büyük olsun istedim, Ben küçüldüm,dev daha da büyüdü. Az dolu,çok boş bir ömür, Son deminde seninle kapansın istedim. Şimdi bakıyorum da son sayfalara, Söz dinle be!.. Değmez. AĞLAMA GÖZLERİM… Rüştü SUNGUR 18/05/2009 |
Son deminde seninle kapansın istedim.
Şimdi bakıyorum da son sayfalara,
Söz dinle be!.. Değmez.
AĞLAMA GÖZLERİM…
...
bazen gözler de kalem de bizi dinlemez...