SAYISIZ ŞİİR
Aşkım,
Bu gün sana özlemimi anlatacaktım Marmara kıyılarından sahillere yuvarlanan göz yaşlarımın Denizin derininde incileşecekler diyecektim ki, Çocuk bakışları kırdı istiridye kabuklarını Onlar Savaşan babalarının tetiklerinde bırakmışlardı hıçkırıklarını Utandım… Uzaklaşırken sahilden Yalnızlığımın üşütmesini sol avucuma alıp Sağ eline bırakacak Öbür elimde senden gelmiş yedi renk karanfillerin Titreşimini gösterecektim ki Ayakları çıplak Topukları çatlak Karnının sıtma şişkinliğini sinek kanatlarının çırpıntısına teslim etmiş Koyu derili bebeklerin karasında soldu çiçeklerim Utandım… İstanbul güneşinde yıkanıp Taksim meydanından sana özel Kestane kokulu bir anı devşirecek Adımlarımızla Arnavut kaldırımlarının şarkısını Neşeli bir güvercinin gagasına yükleyecektim ki Devrim marşlarını söylerken Dudakları patlamış Sancılı ülkemin filizlerinin Kanlarıyla yapıştıramadığı aşk kumrularının kopuk kanatlarını süpürdüler Utandım TAMAY ÖNAL POLAT |
saygılarımla