HALETİ RUHİYE
Gözümle baktığım, gönül bahçemi,
Yıktılar kökünden,tarumar olmuş. Düzelttim kalbimde, gönül lehçemi, Değer bilmez gönle,bergüzar olmuş. Her yanım ağrıyor,beden azapta, Canım gideyimmi ? bikarar olmuş. Uçuverdi ruhum, beyaz külahta, Döndü bedenine,haberdar olmuş. Hayal bahçesinde, büyüttüğüm kuş, Kendi dillerince,bestekar olmuş. Açmışta kanadın, bedeninde puş, Dilde şarkı söyler, sanatkar olmuş. Kelebekler gibi , o narin ruha, Dudağını büküp,ahuzar olmuş. Üşümüş bedeni,giyinmiş çuha, Yüzünde gülücük,berhudar olmuş. Mana denizinde, yüzünce o ruh, Kara düşünceye,isyankar olmuş. Az sanırdı kendi,dibinde güruh, Görünce bed ruhu , sitemkar olmuş. Sisli hayal kenti,uçsuz bucaksız, Şefkat bu aleme, alemdar olmuş. Huzme huzme iner,güller kucaksız, İlham bu aleme, hükümdar olmuş.. |
ve kuralların üzerinde harikalar yaratır
işte bize bir örnek
kuralcı olmama rağmen
uyaktaki sıkıntılar dahi hoş bir sanat eseri olmuş
şair uyak yani kafiye kurallarını bilmediğinden degil
burada bilerek şiire güzellik kalite katmıştır
malesef bazı şairler bende buna dahil bazen kuralsızlığın da kural oldugunu anlayamıyoruz
aynı kafiyelerle oynayıp duruyoruz
edebiyat yapmayayım beni aşar ama
benden de tam not kardeşimi kutlar kaleminin daim olmasını dilerim mutlu kal