NEFSİN AVARE ZAMİR !Hakk’ın vaadi hak, nimet terinden! İhsânıyla çölde, yemiş bitirir, Heybeni doldursan, şükür kârından; Oturduğun yerde, Devlet getirir. O gelirmiş başa, neye layıksak, Görmek nâsip olur eğer ayıksak, Kim düzeltir bizi, özde eğiksek? Niyet hayır ise, hayra götürür! Aşkla nasihâti alırsan Dînden, Çevirirsen yüzün, gayrıya yönden, Kullara el açmaz, dilersen O’ndan; Umulmadık yerden, nimet yetirir! Amma ki unutur, aslî kapını, Kullardan umarsan, felâh ipini, Nâsip etmez sana, kuru çöpünü; Hayf ile ağlarsın, aczle oturur! Merak eylemezsin, ne için emir! Bilesin ki nefsin, avare zamir!* Beklemeyle geçer, kısacık ömür; Sonsuz bir hayâle, düşe yatırır! Ozan İlo uyan, yaklaştı mehîl,** İstikâmet üzre, olasın ehil! İbret almasını bilmeyen câhil; Mutluluğu bile bile bitirir! 16.05.2009/20.38 *ZAMİR : Düdük çalan. **MEHÎL : Korkulu yer. |