Sensiz yaşam ihanetim sayılsın...Şu yedi kat gök tavan üzerime çökse Bedenim paramparça.yüreğimde yaşarsın Şöyle ki ; Herkese dağıtılan şu nefesten bile Sensiz bir nefes alırsam ihanetim sayılsın. Hani gün doğarda uyanır ya kainat, Hani yaşam yeniden başlar ya her şeye inat, Her sabah sen dünyama yüreğimden doğarsın. Eğer, Eğer sensiz bir güne uyanırsa gözlerim, Baktığım her yer ihanetim sayılsın… Soğuk yüzüyle sırıttığında ölüm, Ve son nefeste yoksam yanında gülüm. Bir ceğennemde rabbim benim için yaratsın. Anamın kucağından toprağın kucağına kadar Sensiz yaşarsam eğer, Yaşadığım bu hayat rabbime ihanetim sayılsın. |
Ve diyorum ki bu da çok güzeldi..Şu güzel kelimesini çok kullanmaya başladım bari içini açayım hani güzel derken neyi kast ettiğimi söyleyeyim;
Şiirde yaşadığının dışında bir şey anlatmak çok sahici gelmiyor..Ki öyle de güzel sırıtıyor ki bir bakışta anlaşılıyor..Bazen ayıp olmasın diye çaktırmam çünkü her şeye rağmen şiir nefes almış ona saygımdan susarım konuşur görünürken susarım..Burdan aldığım lezzetin sebebi de samimi oluşudur..
Şiir adına teşekkür ediyorum..
Sevgimle..