SOKAĞIN BİR ÇOCUĞUDaha adı konulmamış, nüfus dışı ölülerden Evi dünyadan çok uzak Ayak bastığı her yer, memleketi Gece saatlerini iyi tanır Şimdi, şeritsiz bir yolun kenarında İçinde soğuk bir nefes titrekliği Ve ardından kaldırım taşlarının sakladığı, Damla damla yalnızlığı Sıkıca sarıldığı, fenalaştıran bir içecek Usulca süzülüyor bakışları etrafa Esnaf camları halini yansıtmıyor Hafif bir rahatlık tadıyor Sonra koyu bulutlar çalıyor gözlerini Islak masallar fısıldıyorlar kulağına Öylece dalıp gidiyor semaya Oysa o, umuduna dargın Karanlık zihnine işlemiş Sabahı görmekte kararsız Bütün düşünceleri siyahi Ve gözkapakları, intihar perdesi... o.k.ş |