Pamuk AnnemSeni ellerimle İndirdim Mezarın soğuğuna Hep sorardın bana Ölüler üşür mü oğlum Üşümek zor geliyor Oğlum çok korkuyorum Şimdi hatırladıkça Sessizce ağlıyorum Üşüme diye anne Gözyaşımı akıttım mezarına ılık ılık Üstünü taş bloklarla Kapladım Avuçlarımla toprak attım Mezarını kapadım Artık ne sesin var ne görüntün Bana teselli veren sadece hayalin O sabırlı, metanetli duruşun Belki seslenirsin de Çıkar beni al dersin diye En son ben ayrıldım başından Oysa bir şey demedin O an anladım ki anne Mezarında bile sen sabırlısın, mutlusun Bana düşen sadece dua etmek okumak Ruhuna fatihalar yollamak yumak yumak Üzüntüm büyük ama içim rahat pamuğum Artık üzülmüyorum çünkü sıramı savdım Veysi Bora |
Şiirini ruhumun derinlikleriyle hissettim .peygamberimin Aminesi geldi geçti yüreğimden.Allah cennette kavuştursun sizi pamuğunuzla...Saygıyla...