havaya çizilmiş hayali atlarımla
koşuyorum umuda,
bir yanım ezikliğini duyuyorken yokluğunun
diğer yanıma sığınıyorum istemsiz.

uçarı düşünceler savruluyor havada,
birini yakalayıp içime çekiyorum.
atlar da soluyorlar imkansızlıkları.
çin seddinin soğuk taşları üstünde nal takırdatmayı
ispanya da arenalarda boğalarla boğuşmayı...
çizilmiş sınırları aşmayı imkansız kılanları
küçümsüyorlar derin soluklarıyla.

maddeye hapsoldum
maddenin akışkanlığında eridim
zamanı ve mekanı büken atlarımla dolaştım durdum.
sensizliğin soğukluğu içime işliyor her an
alaçatı nın sıcak kumu yakıyorken ayaklarımı
pervasız yakan güneşi emiyor sırtım.
atlar da güneşleniyorlar içlerinden geçip
yere değen güneşi alaya alırcasına.

biliyorum nereye varacağını sonumun,
mesela sen hiç olmayacaksın,
mesela demli çayı yudumlayamayacağız beraber,
mesela hayali atlarımla dolaşamayacak
sınırları aşamayacağız seninle,
mesela kimsesiz öleceğiz ikimiz de,
ellerimiz semaya açıldıkça yakın dileklerde bulunup
yakın istekleri sıyıracağız durmadan.
mesela sen beni bir daha görmeyeceksin
ve ben seni hep görmek isterken.
mesela ölüm ikimize eşitlikler sunmayacak,
mesela deniz sarmayacak ikimizi aynı istekle.
mesela ben hayali atlarla dolaşacağım durmadan
sen bilmeyeceksin
bir yanım ezikliğini duyacak yokluğunun
hissetmeyeceksin
ellerini tutup gözlerine bakmak isterken ben
sen olmayacaksın
bir gün alışınca buna atlarda olmayacak
hayaller de olmayacak
atların derin soluklarıyla içlerine çektikleri düşünceler de
ben de olmayacağım
sen olmayınca...

23/092009
batman