Gel
Hürriyetin mermisi asıldı ruhumun kandiline
Yine hezeyan ağlayışlar yine zindan ninnileri Vurdu pencereme anasını sattığımın gölgeleri Prangasıyla koydu başını dar’a yetim gecemi Gel, gir koynuma haydi sarmadan gölgeler penceremi Doğdu yalancı yıldızlar cana, İblis’in gölgesinde Birdirbir oynayan çocukların tozlanmış soluğunda Köşelerde ufak bir yel ıslığında sevda nefesi, Manga önü, aslına hu dedirten, gözü yaşlı vur emri Gel, gir koynuma haydi sarmadan gölgeler penceremi İçi boş ayinlerin göğsünde sallanan imansın sen Ruhlar kaybolur fanusunda, bacaksız korkular büyür Hıçkırığımdan süzülen ahlı küfürlerimin sesi Yankılanır fezada ve İsa dillenir nefesi gür Gel, gir koynuma haydi sarmadan gölgeler penceremi Haydi, akıt doksan bin âlemden her canlının kanını Üfle soyunun lanetini gecede biten gözlere Hürriyetin mermisi asılırken ruhun kandiline Vur öksüz gökyüzünü sırtıma, sar da zincirlerinle Ama gel, gir koynuma sarmamışken gölgeler penceremi "Ölmeden köle olmuş bedende, hürriyetin bebeği" |