YİNE SIRTIMDAN VURULDUM ANNE
Bir Mayıs akşamında
Gün tükendiğinde Sevdim diyen En sevdiğimden Bir yara aldım anne Yine sırtımdan vuruldum anne… Yüzüm dönmedim hiç geriye Bir çizik bile yok göğsümde Yüreğimi verip güvendiğimde Bir yara aldım anne Yine sırtımdan vuruldum anne… Yüzüme gülüp Sırtım sıvazladığında İçim titreyip ayazladığında Seviyorum deyip avazladığında Bir yara aldım anne Yine sırtımdan vuruldum anne… İnsanlar riyakâr Sevdalar bin yüzlü Şeytan artık kem değil ;elâ gözlü Dili tatlı yalan sözlü Bir yara aldım anne Yine sırtımdan vuruldum anne… Sözlerim düz’dür Dönmem ikrardan Divaneyim acım sevdadan Düşmanıma el verip arkamdan Bir yara aldım anne Yine sırtımdan vuruldum anne… DİVANE /Arif BİLGİN |