ve hep seviyor diye bitse fallar,


on ikiyi vurdu saatler az önce,
düştü aklıma gözlerin birden,
bazen gülen, ağlayan bazen,
kimi zaman, çocuksu, içinden sevgiler geçen...
binlerce yıldız parıldardı baktığında ...içinde,
sevda dokunurdu ilmik, ilmik,
dizilirdi kirpiklerine ...şiir gibi hece, hece...

ve hep gerçek olsa rüyalar...

tutsan ellerimden bir gün...yürüsek, yürüsek,
yemyeşil bir ormana varsak,
bir dere geçse içinden, suları billur gibi ak,
kana, kana içsek avuçlar dolusu,
yorulunca otursak bağdaş kurup,
kocaman bir ağaca sırtımızı dayasak .
dalları gölge olsa üstümüze,
yaprakların arasından güneş huzmeleri vursa yüzümüze
bir tavşancık zıplasa yanımızdan,
bir kuş ötse,
ya da sen papatya toplasan... ben seni seyretsem
taç yapsan saplarını... örüp başıma taksan
fal baksak koparıp yapraklarını bir, bir,
seviyor-sevmiyor diye,
seviyor diye her bitişinde falın...boynuma sarılsan,
öpsen yanağımdan kocaman...
yavaş, yavaş geceye dönse gün,
güneş evine gitse ve ay çıksa ...ışığı düşse üstümüze...
kurumuş yapraklardan yatak yapsak.
uzansak sırtüstü ,
yavaşça bana dönsen
ve çeksen kendine...sıkıca
karışsa saçlarına saçlarım ,
gözlerim gözlerinde,
nefesin dolsa içime.
bulutların ardına saklansa ay utanıp,
sabah olmasa...biz hiç uyanmasak...
kimseler duymasa, görmese kimseler...sadece yaşasak ...


ve hep masal gibi gerçek...gerçek gibi güzel kalsa masallar...




NURSEN ATEŞ
10.05.2009 kızıltoprak