BEŞ ADIM...
BEŞ ADIM…
Mayıs ayı yaz esintileri Güneyde gece vakti Yol ıssız, vücudumda hafif ter Birkaç damla yağmur dudaklarıma düşüyor tuhaf… Yol cephe gibi Apartmanlar ve ağaçlar meydan savaşında… Yürüyorum usulca, yorgun Kaç adım attım bilmiyorum… Jiletin soğuk teni damarlarımda Kulağımda hangi dile ait bilmediğim Bir şarkı yankılanıyor… Damarlarımdan akan, ılık kan parmaklarımdan süzülüyor… Yürüyorum tek başıma Kaç adım daha atabilirim bilmiyorum… Beş adım daha atsam Ömrümde bıraktığım belki tek beş adım… Parmaklarımdan süzülüyor ılık kanım Savaş meydanının tam ortasına damlıyor tane tane… Gökyüzü ilk defa yakın Yıldızlar konuşuyor, duyuyorum… Beş adım diyorum Son beş adım… GÖRKEM ÖZCAN [email protected] |
Fevkalade güzel bir şiirdi tebrikler inci inci dizilmiş gönül hazinenizden duygular sel misali çağlayarak önündeki engelleri sürükleyerek götürmüş,yüreğinize sağlık,kaleminiz daim olsun,
saygı ve selamlarımla