Bir Bohçan Gönlümde Sen Varsın Gülüm
Söylediler inanmadım kimseye,
Yama olur sandım delik keseye. Bu kadarı çok değil mi buseye, Busenin borcunun altında kaldım. Yarım asır oldu yanar bu ocak, Kucak kucak sevgimi yakar bu ocak. Hala arıyorum kacacak kucak, Ana kucağını,zor. bulamadım. Köyden aldım geldim şehirli oldun, Ballı kovanımken zehirli oldun. Bembeyaz gelmiştin kipkirli oldun, Şehir dedikleri sırf kirmiş meğer. Gönlünün kışı yok her zaman yazdın, Gece görünecek kadar beyazdın, Şehire gelince sen niye azdın, Şehir şeytana taparmış meğer, Melekleri şeytan yaparmış meğer. Sen köyüne dön,yine beyaz ol, Şehiri bırak git sen yine yaz ol. Şairin olayım elimde saz ol, Şehirli yanını şehirde bırak. Benide köyüne al git güzelim. Gönlümün tuttuğu dilek gibiydin, Bahçemde kızaran çilek gibiydin, Virane evinde melek gibiydin, Şehire gelince değiştin gülüm. Şeytanlığa az kaldı eriştin gülüm. Elinde bir bohça geldin evime, Bak şimdi bin bohça sığmaz evine. Haydi gel dönelim desem köyüne, Ne işim var der sızlarsın gülüm. Bin bohça,yüzümde sen arsın gülüm, Bin bohça gönlüme sen darsın gülüm. Bir bohçan gönlümde sen varsın gülüm. 7.5.2009 feyzi kanra |