Hüznümden arta kalan"yine değişmeliyim" der! hüzün her mağlubiyetten sonra , azalmış yanı ile umudun turkuazından resimler, asi yüreğimde katili olduğum tebessümler, kanlı sözlerimde uğrasın istemedim,ikametsiz yolcular tavaf edilmiş, çilingir sofrasının dahi.. eşlik edemediği hüznüme yalın buruk ayartıcı süliyetinde ruhumun yarını hiç gelmeyecek,sözler tüketilmekte emsalsiz maviliğin sesi, ihtilali olmayı isteyen, yüreğimin rotasını çizememekte soğuk bir gölge.. sıcak gülüşü ile parlak bir aynaya gülümsemekte yakamozlu düşlerin ardındaki serzenişte, sadece bir "merhaba" yı beklemekte yitiksiz ve bitimsiz bir yolculukta ufacık mil çekilmeyecek istasyonda zincirliyorum kendimi rayların acı ağıdıyla, umulmayacak girdaplarda, saplantı bir sevda yaşamak haddim degil, sorgulanmış yüreklerde konaklamak dar ağaçlarında asılırken sahte sevdalar hüznüme en yakın olan gerçektende yakınım ismimin hikmeti "umut" bitime yakın sahnede, "ar" önünde ölümsüzleşir benliğim kesilmeyecek, kör bıçaklara biliyorum kemiklerimin hüzünden artmış yanını bir kez daha yine o acı raylar yine gitarcı çocuğun bestesindeki sızlatan şarkı.. hüznün iç çekiştiren, notalarını mırıldanıyor uzaklaştığım diyardan dik tutmak istiyorken belimi hep hayatın sırtına vuruyorum. gülücüklerimin arta kalanını hediye ediyorum, virgüllerden arınmamış varlığını hibe ediyorum zaten ben hayatın hep renklerine aldanmışım şimdi söyle hangi okyanus çığlığı bastırır benim gür sesimi Hüzün... 16.04.09 |
hangi okyanus çığlığı bastırır
benim gür sesimi
Çok güzel bir eserdi
Helhe benim gibi hüzün yazan biri için
bulunmaz nimetti
kutlarım yazan yüreğinizi ve kaleminizi