Kelime yığını şehir
El işinden örülü kelimeler
Her yanı uzanır göze mercek Göller yığını tarihin Eşeledikçe İmparatorluklardan çocuk doğumu Dinler ayrımından üvey kardeş Irklar ayrımı doğumla ölüm Her göçle fakirleşen Beyoğlu Bir dil daha eksilir kalbe dokunan Ne gözler vardı çepeçevreleyen birbirini Gözlerin birisi burada diğeri tecrit Tek göz bakmaz birbirine Sevda için karşılıklı iki göz Ey budandıkça küçülen şehir Her yanın ayrı kelime ağacı Ne Latince anlatımların ışığı yanmakta Ne Ermenice sarı gelin türküsü söylenmekte Budandın yüzyıllarca, nefret ektiler sevda yerine İki göz arası köprü Artık sadece Anadolu’ya akmakta |
insanlar topluluğu devletleri meydana getirdi...
bu demektirki aslında kardeşçe yaşama şansını kaybetmiş olmamız tamamen bizlerin suçu...
din,dil,ırk ve hatta renk ayrımını biz insanlar yaptık...
keşke diyorum bazen tek yurt tek yurtdaş olabilseydi tüm dünya...
anadolu...
ne çok bağrını yaktık senin ne çok!
sevdim şiiri...