KALBİMDEKİ SIZI
Kırıklarımı topluyorum papatya misali
Acıdı acımadı, kanadı kanamadı… Sürüp gidiyor bitmeyen yapraklar gibi, İçimde enkazların derin yarası Bitmiyor, geçmek de bilmiyor. Tam oldu diyorum, başa dönüyor Güçsüzlüğümden midir bilinmez… Bu bendeki yaralar canımı acıtıyor. Aşk değil, sevda değil bendeki Var olan; içimdeki hayat yorgunluğu Kalbim taşlaşmış bedenimdeki, Ruhum kıyıda ağlıyor buğulu Yeter diyorum dertlere gelme… Ben aciz, ben bitkinim ‘Dur’ diyorum daha fazla tüketme Soğuk kış gibi yaşadığım iklimim Geçecek mi bilmem… Olur mu? Bir gün bana da bir merhem Bekliyorum sabırla, tükenişe gitmem Ben yine de umutluyum, geçicidir endişem Ayşenur Kaya |