Takvim YapraklarıEski bir takvim oldu yıllarım. Aydan, yıldan değil, Benden kopan anılarım. İlkbaharım, İnadına mor Ve Toz pembe rüyalarım. Minik tahta çantasıyla Okula giden, Çocukluk yıllarım.. İlk göz ağrım, Kabına sığmayan, Delikanlı çağım. İlk merhabam, İlk mektubum, İlk heyecanım ve Terk edilişim... Hayat bu. Sürprizlerle dolu. Sular kabarıyor. Ben acemi bir kaptan. Ne dümen kalıyor elimde, Ne tekne, Ne de bende, benlik... Devlerle savaşıyorum sanki, Nefret-öfke ve kin Durmadan diriliyor. Ben, her seferinde Ölüyorum. Kavak ağacı bir gün Aklımı veriyor geriye, Evleniyorum. Balayına değil Gurbete çıkıyorum ikinci gün Ekmek uğruna. Trenler-istasyonlar, Sevgiler-hasretler, Mektuplar-sıla Ve Kahreden Gurbet akşamları... Çocuklar büyüyor, Ben aşınıyorum. Eskiden böyle değildi. Zaman ne kadar kötü diyorum. Yaşamak aşk mı hasret mi? Yoksa, bizi gurbetlere sürükleyen, şu küçücük ekmek mi? Celal ÇALIK |
ne çok şiir yazmışsınız,öncelikle bunun için sizi tebrik ederim,şiirlerimde yapmış olduğunuz yapıcı yorumlar için de ayrıca teşekkürler ve bence bu şiir süper...
yüreğinize sağlık...
sevgiler:)