Issız bir kalabalığın ortasından geçmek gibiydi
Sana gelişlerim.
Mor menekşe yaprağına çiğ damlası şekilli
Yalnızlıklar misali biraz.

Çiğ damlaları, toprağın kokusuna karışıp gitti,
Sen hiç gitmedin…

Otobüs durağı bekleyişlerim vardı sana,
Hiç gelmeyecek trene alınmış, iki kişilik bilet…

Duraktaki herkes gitti,
Sen hiç gitmedin…

Soru sormadan büyüyen bir çocuktum sanki,
Cevabını bilmediğim sorular sormaktan korktuğumdan belki…

Bahar gelmeden çiçek açan erik ağacı gibi
Rüzgâr savurdu, yapraklar gitti,
Sen hiç gitmedin…

Yalnızlığın zehirli korkusuyla,
Yalnızlık kokan her otel odasında,
Yalnızlıktan artık korkmayan kadınlarla aldattım,
Her soğuk vücutta yeniden terk ettim seni,

Sen hiç gitmedin…


Kar hep beyaz yağmaz belki, ama
Her kar tanesinden sonra bilir insan,
Baharın geleceğini,

Bahar geldi, gitti…
Sen hiç gitmedin…

Sen hiç gitmedin,
Ben hep bekledim,
Nerdeydin?