NÂR
can ondan bîhaber idi
tâ ede sırrın ifşâ bir sır ola ki hem cânı yaktı canâna zaten kül.. leylâ anlatınca mecnûna mecnûn çöle revân, bulmaya.. çöl, mecnûnun gönlü mecnûnun gönlü çöl. kıldı mecnûnu kul hep leylâ idi çöl mecnûn olmadı kül çün katre idi ruhsârda ol.. süzülüp zülfünden cânânın fenâ oldu ruhunda deryânın şimdi ne leylâ ne mecnûn.. geriye bir kor kaldı elimde sönmesin dursun gönlümde.. |
saygılarımla