...NE KABUS KALDI NE RÜYA...Sen giderken Karlar kızıldı Yokluğun gibi yokluğunca Yapraklarsa sarı Hastalıklı Gözlerim karlar gibiydi Donuk kızıl ve kimsesiz Avuçlarımsa yapraklar gibi Canlı ama hücresiz Sen giderken Büyüdü çocuklar Ne sevilecek saçları Ne de sesleri vardı Dünya Düştü Samanyolundan Düşerken Atmosfer ardında kaldı Sen giderken Yırtıldı aşkın günlüğü Ne kabus kaldı ne rüya Ne de titreten bir sevda Öncesindeydi hepsinin bütünlüğü Hepsinin yerinde bir oyuk Hepsinde bir sancı Gecelerden sıyrılmaya tek neden Zamandır belki ilacı Sen giderken Olduğum yerden baktı yalnızlık Bu denli soğuk muydu Bu denli kara Bir dev gibi geliyordu Baharları yara yara Sen giderken Kanaviçeli sedirler soldu Sahipsiz birer öksüz misali Çiçeklerin eli açık şimdi Soruyorlar usanmadan sahibimiz kimdi Söz vermiştim ya duvarlarıma Kahkahasız gün geçmeyecek Başım düştü omuzuma Yalancı yalnız ve de ölümlü oldum Sen giderken... ASLI DEMİREL... |
saygılarımla.