Beceremedim işte...
Hüzne özendi gönlüm,
Başımı iki elimin arasına alıp, Yüklendim acılarımı; Çıktım yola. Terk edilişlere uğradım önce, İhanetlere, aldatmalara. Sonra üşümelere, açlıklara. Açmadılar kapıyı. Yetimliğe sığındım, Çocukluk yoksulluğundan Medet umdum. Yüz vermediler. Mutluluk bu ay da açık verdi. Evdeki hesap, cangülüme Gönüldeki hesap, sevdiğime Uymadı gitti. Tam hüznün zamanı dedim. Elinin tersiyle itti o beni. Kırk yılın başı, Özenmiştim üzüntüye, Oof çekmek istemiştim oysa Beceremedim işte. Ektiğim çiçekler, büyüyor Bahara karşı içimden Kahkaha atmak geliyor Tam da düğün mevsimi Zurna sesler kulağımı tırmalıyor Ayağım gidiyor Kalkıp oynamak lâzım Hüzünden fayda yok. |