öyle suskun kalmak var ya karşında
hiç birşey olmamış gibi bu koca onurla
derinden yanıyorken yüreğim
öylesine gibi yani umursamazca
geçiyor zor...
soğuk bir ter kaplıyor tüm bedenimi
sana ait hissettiğim herbir yerimi
ellerimi yüreğimi gözlerimi yitirdim
al bıraktıklarını benden hemen hepsini
kalıyor zor...
inanmak en büyük hata imiş ya
sana bakarken içim erir imiş ya
kavurdum kalbimi yağında senin
soğuyor zor...
dostlar duysunlar haykırışımı
sesim aştı beni dik dağlarımı
yokuşlarıma çıkamazken artık ayaklarım
inmek zor...
sakladım söylemedim sen bilmiyorsun
kalbimde yerini bile göremiyorsun
damarlarımın kanı ve de canımsın
akıtmak zor...
tam çıkarken boğazıma düğümlü kaldılar
öğrendiler içime hep hapsoldular
benim sözcüklerim uzun cümlelerim
dillemek zor...
nasıl kolaydı başlatırken sen
sormadan danışmadan yaşatırken sen
çektin kendini paramparçayım
toparlanmak zor...

esra boyoğlu.