’Üç şey, ölen kişinin ardindan gider: Ailesi, malı ve ameli...

Ailesi ve malı ölü kabre konduktan sonra geri döner. Ameli ise, ölen kisiyle birlikte kalır.’ (HADİS-İ ŞERİF)

(Buhari - 6514; Muslim - 2960)

Saç, sakal ve kıyafet HAKK ındinde değersiz,
Takvaya bakar ALLAH kul iseniz eğer siz.

Zenginlik ve güzellik dünyanın birer süsü,
Kefen olsa fayda yok Beytullah’ın örtüsü.

Salih amelden başka sermaye kabul etmez,
Dağ taş hazine olsa kurtuluşuma yetmez.

Oyalıyor insanı bitmeyen tul-u emel
Aklını kullanan kul işliyor iyi amel.

Nasihat isteyene bakarsa ölüm yeter,
Azıksız yola çıkmak beterden daha beter.

Kabir hayatı yoktur demek vallahi yalan,
Her can kendi götürür dışardan girmez yılan.

Kabre girene kadar hiç bitmez emelimiz,
HAKK rızasın almaya yeter mi amelimiz?

İman, amel ve ahlak üst üste ekleyelim,
Ölüm bize çok yakın her yerde bekleyelim.

Ağlanacak haldeyken vakit var mı gülmeye?
Bir dost edası ile hazır mıyız ölmeye?

Hayat meşekkatli yol sarp vadilerden geçer,
Dünyayı mesken tutan nice kervanlar göçer.

Bilirim fayda etmez o gün malım ıyalim,
Amelim ağır gelsin budur bir tek hayalim.

Can bir nefeste gizli ölüm iki kelime,
İnsan bin yıl yaşasa çare var mı ölüme?

İltimas ümit etsem kime geçer ki nazım?
Sıratı geçmek için iman ve amel lazım.

Yâ İlâhi lutfunu esirgeme kulundan,
Cevr-ü cefa ne gamdır ayırmazsan yolundan.

Masiva yükü ile geldim boynumu büktüm,
Affını umaraktan huzuruna diz çöktüm.

Varsın teksin ALLAH’ım Mevlâ’mızsın yücesin,
Zikrimi daim eyle dilimde tek hecesin.

(Şehri Karakaya-28 Nisan 2009)