Yaşamın kıyılarındanberduş bir rüzgarın kuyruğuna takılırsın nerde akşam nerde sabah anlamadan savrulur peşişıra anıların izleri inceden her kum taneciği hayallerini tuvallere çizerken kavrulur bedenin ıslak yaşamın kıyılarında dökülür tel tel göğe suya hasret umutların tuzu özlem olur denizin çatlayan dudaklarına yüreğinde çöken kum tanelerinde sararır hayat uzanıverirsin güneşe koklamak için gün batımı tutabildiğin ancak gölgen olur sırılsıklam saklanır gece sinsi kandillerde ayın arkasında birkaç yıldız kuyruğudur kalan avuçlarında kopuverir kuyrukları tutunamaz bazen uçlarına işte budur işin sırrındaki anlamsız son nokta gölgeler hep varsanız yanıbaşımda eğer medet soluk alıyorum daha yaşamın kıyılarında demek koklayamıyorsam yıldızları anlamsız direnmek zamanı geldiğinde bazen gitmesini bilmek gerek mersaus 12/04/200 bilinmeze çeyrek kala |
işte budur işin sırrındaki anlamsız son nokta
gölgeler hep varsanız yanıbaşımda eğer medet
soluk alıyorum daha yaşamın kıyılarında demek
koklayamıyorsam yıldızları anlamsız direnmek
zamanı geldiğinde bazen gitmesini bilmek gerek
Çok beğendim bu şiirinizi
Gönülden alkışlıyorum