DEdim....
dedim;
zulası hüzün bir şairin amansız dokunuyor , ölümü kıyamet... dedi; kıyameti sürmesi yaşamın sürrealist bir şarap şiirin alnını okşuyor dedim; biraz da zaman telafisi yok... dedi; sanılan mevki harap dedim; ya sallanan hayat dedi; dizesini inşa ediyor dedim; ve bir üzdüşümü sevişmeleri... delişmen oluyor dilsiz bir şairin kekemesi... dedi; çakıltaşlarından ileri geliyor düşlere savurduğumuz ivme ...:su bu kadar küfrü hak etmiyor dedim; haketmiyor beyaz bir yalnızlığı oysa kalabalık duruyor orada mavi... dedi; o mavi insan kalbinden hem yere hem göğe sıçrıyor... .... sevgili nursel’e teşekkürler... |