Solgun
Deniz aşırı hasretler,
Kalpler pür dikkat tüm gerginliğiyle Gün doğumunu bekliyor İnsan o günün içinde Sevgilinin hayatından soluyor. Aklımda bir şeyler var Biliyorum Üzerine tonlarca betonlar örttüğüm Bir yaşanmışlık var, anımsıyorum Köşe de yazgım Satrançta mat olurken sessizliğe Ellerim samanlara Sensizliği karalıyor Düşlerim eflatuna çalıyor geceleri Bir kız geçiyor kayığıyla dudaklarımdan Bir çığlık yükseliyor gözlerime Süzülüyor kayığının altına pınarlarım Ç(ağlıyorum). Doklarda dinince motorlarının sesi Bir iç çekiyor boğaz istavritleri perilerin damaklarında nahoş bir uykusuzluk Gözleri yumuluyor kayığı şıpırdanan kızın Eflatun dönüyor beyaza ansızın Bir dünya çalıyor düşler gözlerimden. D(alıyorum). |