haydi durma gir şehre,
ıslık ıslık dolaş terk ettiğin caddelerde.
sakın bir duvara yaslanayım deme !
ben değilim, dayanamaz sendeki çileye...


rahvan bir edayla adımla haydi sokakları,
küfürler yağdır sağa sola istersen bilinçsizce.
son sigaranı da iç, gün dönerken geceye
ve çek içine çekebildiğin kadar , yut.
ağusu çöreklensin genzine,
şakaklarında son bulsun,
ve neden içtiğini unut.
var git cinnet başını bir mezar taşında uyut…


haydi durma gir şehre,
seversin zaten gizemi, hiç çekinme.
siyahsa üstündeki hele bir de
süzül, sıyrıl günden iyice…
kalmasın renk adına bir nebze
ve kimselere görünme
varsa dudağının kenarında
azıcık bir gülümseme…


haydi durma gir şehre,
deli bir poyraz olup es özgürce.
savur yalandan ne varsa
bu keşmekeş şehirde.
ve isyan şiirleri yaz yavan sevişmelere…


haydi durma gir şehre,
el yordamıyla değil, bul beni düşüncelerle…
belki koşuyorumdur hâlâ rüzgarlı tepelerde.
arama artık beni kaf dağının eteklerinde.
ineli çok oldu kanadından anka’nın,
ayaklarım sağlam basıyor artık yere…