SEN VARDIN...
Gözlerinde mavi bulutlar uçuşur,
Ilık yağmurlar bırakırdın kurak yüreğime. Bütün dillerde sen vardın, Gizli bir dildin insanlar arasında İnsanları anlamak için sana bakardım. Masallar ülkesinden Sürgün düşmüştü ruhun yeryüzüne. Avuçlarında gülkurusu bir sızı ile Kendini asılı bıraktın zaman denen Boşluğun dizlerinde. Okurdum şiirleri, romanları, Okurdum da, hep sen çıkardın karşıma Var oluşun anlamsızlığında Yırtılan yalnızlığım olurdun bir anda. Şimdi çıkardım yüzümü, Geçmişin asılı kaldığı aynalara tuttum. Anıları bir bir topladım odalardan. Her yerde sen vardın Masadaki çiçeğin duruşunda, Pencereye yapışan yüzünün yansısında Duvarda kalan bakışlarında Yatakta bıraktığında boşlukta… Her şeyde her yerde sen vardın SEN VARDIN SENDEN DE BÜYÜK… |
Aşık olunan kişi her zaman kendini aşıyor sanırım. Bunu çok güzel anlatmışsınız: "sen vardın, senden de büyük".
Ve sonra, ondan arda kalanları toplamak, anıları toplamak... Ne zor...
Güzel, ama hüzünlüydü dizeleriniz.
Mutluluklar dilerim.
DESERT tarafından 4/28/2009 10:56:01 AM zamanında düzenlenmiştir.