Kaybolmuş Ruh-u Didar
İstanbul
Her Mecnun’a Leylasını bulduran Nadide şehir Leyla’m Seni bulmuştum Üsküdar’da Deniz maviliğinde gözlerin Çarpmıştı, ta derinden kalbimi Ah Kuzguncuk yokuşu El ele tutuştuğumuz O hiç bitmesin istediğimiz Uzun yol... Her şey ne kadar da güzeldi Tasviri imkansız Tasavvur bile edemediğim Ayyüzlü bir Leyla’ya kavuşmuştum Eski de kalmıştı Her yaşanılan bin bir elem bırakıp Yüreğimi İstanbul’a esir edip Gittin vefasız sevgili Şimdi Üsküdar bana zindan Her yerde senin hayalin var Önümden biri geçse Arabadan bana baksa Sanıyorum ki hep onlar sensin Farkettim de Eskiden seni eşsiz sanırdım Ama şimdi herkesi sana benzetiyorum Gözlerim eskisi gibi görmüyor Eskiden de pek iyi görmezdi ya Kan çanağına dönmüş Gittiğin yerden hayale dalıyor Fuzuli olup Aşkın odu düşmüşse sineye Akıl bu tende neyleye Gönlü sarmışsa aşk-ı canan Verir bu bedene her lahza can deyip kendimi avutmak istiyorum Fakat Senin yokluğundan beri Hayat hergün intihar için doğuyor Doğuyor ve batıyor Bir türlü beceremiyorum Zaten şu dünya da neyi yapabildim ki Seni sevmekten başka... |
TEBRİKLER AZİZ DOST. SELAM VE DUA İLE