İçimdeki Ateş
hasretine eğildim bütün cesaretimle
yolların kilometre çizgilerine şiirler dizeledim taş taş kırılmayan dallara asıldım kollarımla sallandım türkülerle hasretine eğildim gözlerimde tüten ölümcül özleminle defalarca buruşturdum hayatımın sayfalarını aşkına yazdığım sona eren pişmanlıklarımı, keşkelerle süslememek için kendi gözlerimden kaçırdım kendimi geceler benim oldu , ben gecelere bulandım bebeğim gibi besledim içimdeki ateşini körükledim her an sana , gözlerine, dudaklarına bakışlarımla şikayet etmedim, sensizliğinde sensiz zamanlardan seni severken senden vazgeçecek kadar asil kaldı sana sevdam deniz güneş |
sona eren pişmanlıklarımı, keşkelerle süslememek için
...
KAÇ ŞİİR ESKİTTİ SANA AĞLAYAN DÜŞLERİM , GECELERİM..
bahar hiç gelmeyecek gibi...
zaten baharsızlığa alışktım
çok şey değişmedi...