IŞIKLAR SÖNDÜIşıklar söndü Gün döküldü penceremden Artık gölge oyunları sergileniyor odamda Garip bir tiyatrodur evim Çıkar gelir kuytulardan korkulara gebe karanlıklar Ve ben, bir başıma haykırırken geceye Sevdam körelir. Şimdi bütün cümlelerim bağlı kalır Dilimdeki bir tek heceye Sesler dinliyorum geceye ait Sesler Pes, anlaşılamayan Hükümsüz kalıyor tüm düşüncelerim Ürpertiler kaplıyor içimi perde perde Tutamadığım gölgeler koşuşturuyor etrafımda Gün dökülüyor penceremden Artık karanlıktır sabahlarım da Işıklar söndü Gün döküldü penceremden Saatler zamana mahkûm ben saatlere Bitmez bir işkence bu Her akşam kısır döngü Her akşam hasret Gece karanlığa mahkûm ben geceye Anladım başka yolu yok Unutmak yasak Işıklar söndü Gün döküldü penceremden Ömür doluyor karanlık odalarda Ağır aksak. Hüseyin AKOVALI |