günler geçiciydi zaten
ve geçici günde bizde kalıcı değildik, savunmadık ve zaten kalmadıkta.
ara sıra döndük,
hataları suratlara vurmak için kanıt toplamaya.
günsüzler,
işte onlar biz, her taşın altında ib***e araştırma yapan..
düne bakabilme yeteneği,
bugüne sokabilme yeteneği..
yarın için, bugün.. bugün herşeyi not etme sevdası.
ve tarihi oluşturan o yazıların dehası..
tarih mi kaldı? bugünden öte..
biten bugün, tarih mi olmalı düne?
hatırlamak,
ve paramparça yalanlarla , her kalemin kışkırtma içgüdüsü..
paramparça aşklar gibi,
paramparça yarınlar üstüne kurulan,
mayın tarlaları..
aklı havaya uçuran..

çocuğumun ninnisi yarıda kesildi,
ve çocuğum yok henüz..
şu bomba sesleri karşı kıt’adan,
sevda müziğiniz oluyor..
ve bir gül, yapmacık değil, gerçek bir gül..
elinde tut o gülü,
sevdalıya taşı..
ve her sevdalı karşı türe mi ilgili?
peki..
b*mbok yarının,
tertemiz bugünü dersem,
bugünün b*kluğunu yarının b*mb*kluğuyla silmiş olacağım..

ve nazım usta bağırır kalemde,
"mavi bulutların üstünde"
dayanmayın artık çocuklar..
dayanmayın..
artık dayanacak yazılarla, değil..
küfürü sevda etmiş kalemlerle sevişiyor
zekası, bugünden bile değil..
19yy dan daha beride..
işte o akıllı
ve biz deli,
bugünden ona, yarını düşünmesini istedikçe.
paramparça yalanlar üstünde,
zerre zerre kendini varetmiş,
bir gerçekle.
sevgiyle.




Canberk Apiş